De huidige maatregelen in onze Zalige Titus Brandsmaparochie vanwege de lockdown roepen misschien vragen op. Deze proberen we hieronder te beantwoorden.

Waarom sluiten we niet alle kerken?
Er is een dringend beroep gedaan vanuit de rijksoverheid om de kerken voorlopig te sluiten. Veel kerkgenootschappen geven daaraan gehoor en vieren alleen online.

Vaak hoor je zeggen dat geloof en eredienst iets geestelijks en innerlijks is. Dat kan dus overal, ook thuis. Hoewel we daarmee kunnen instemmen is het, vanuit een katholiek standpunt gezien, een halve waarheid. Geloof en eredienst is niet zozeer geestelijk of innerlijk, maar is bovenal menselijk. En mensen zijn zowel lichamelijk als geestelijk. Mensen hebben een innerlijk én een sociaal leven. Mensen zijn zintuiglijk en hebben het nodig om niet alleen op het niveau van het verstandelijke en het gevoel aangesproken te worden, maar ook op het niveau van hun lichamelijkheid. Geloof en eredienst kan alleen maar zijn volheid bereiken als de gehele mens mee kan doen: met gevoel, met verstand, met je lichaam en dat sámen met anderen. Zonder dat alles is onze eredienst incompleet, want niet volop menselijk. Met andere woorden: niet in overeenstemming met wat we als mensen zijn.

Waarom passen we ons wél aan?
De huidige pandemie maakt het onmogelijk om samen te geloven op de manier die we nodig hebben. We moeten afstand bewaren, waardoor de dienst aan God en de dienst aan de naaste wel goed genoeg maar zeker niet optimaal is. Vanzelfsprekend is het belang van de volksgezondheid zo groot, dat we voorlopig met minder genoegen nemen. We zoeken daarom naar een tijdelijk nieuw evenwicht, dat recht doet aan de noden van dit moment en aan de noodzaak om ons geloven zo menselijk mogelijk vorm te geven als daadwerkelijke dienst aan God en de mensen.

Wat leidt ons in onze keuzes?
We wijken als parochie af van de richtlijnen van de Nederlandse bisschoppen. Zij hebben enkel bepaald dat er op kerstavond niet publiekelijk gevierd mag worden. Onze keuze om alle locatievieringen te laten vervallen en alleen nog als parochie in de basiliek de liturgievieringen te streamen, heeft te maken met onze concrete situatie.

In Súdwest-Fryslân zijn namelijk bovengemiddeld veel besmettingen. We wonen in een hoog risicogebied, waardoor extra voorzichtigheid is geboden. Voorop staat nu de veiligheid en het belang van de volksgezondheid.
Hoewel we het heel vervelend vinden, zijn we er van overtuigd dat de genomen beslissing het meest prudent is.
Toch is het belangrijk om wel samen te blijven vieren. Dat doen we de komende weken met name via de livestream. De liturgie is echter geen show van de priester, maar een handeling van en door de hele gemeenschap. Mensen in de kerk zijn geen toeschouwers, maar ‘functionarissen’ die een eigen rol hebben in de viering. Zonder een kleine, fysiek aanwezige gemeenschap kunnen we daarom niet echt een goede viering streamen. Zij die samen vieren in de basiliek doen dat daarom heel nadrukkelijk als een dienst voor en ook namens alle medeparochianen. Al biddend helpen we elkaar. We weten ons met elkaar verbonden, heel speciaal via de livestream.

Kerkelijk leven is rijker dan liturgie!
Het kerkelijk leven is meer dan alleen de liturgie. De liturgie is wel de bron en het hoogtepunt ervan. We roepen daarom iedereen op om vanuit de verbondenheid die we als vierende gemeenschap ervaren, werk te blijven maken van het geloof. Wees alert op elkaars welzijn. Heeft iemand in de omgeving misschien een helpende hand nodig? Of een telefoontje? Blijf thuis bidden en Bijbellezen. Houd u ook aan de coronaregels. We moeten op allerlei manieren veel van wat we belangrijk vinden opofferen. Laat die offers dan een deelname zijn aan het offer van Christus. Laat de naastenliefde onze grootste drijfveer zijn. Opdat al onze offers -hoe vervelend en zwaar ook - geen dood spoor hoeven te zijn, maar een bron van leven kunnen worden. Als een kleine realisatie van wat we elke eucharistie vieren en ontvangen vanwege het levengevende offer van Jezus Christus.