In deze zomervakantie mogen we alvast voor het eerst een beetje ons nieuwe patroonsfeest gaan vieren. Met dat we namelijk als aanstaande nieuwe parochie een naam kregen, was daarmee ook de datum van het patroonsfeest bepaald. De zalige Titus Brandsma wordt kerkelijk gevierd op 27 juli. Deze dag valt dit jaar op een zaterdag en het toeval wil dat we dan de eucharistie vieren om 19.00 uur in de kerk van Bolsward. Tijdens deze viering zullen we zeker bijzonder stilstaan bij de persoon van Titus Brandsma. Vanzelfsprekend bent u allen uitgenodigd.

Dit gezegd zijnde, kunnen we ons afvragen wat nu precies de oorsprong en de zin van het kiezen van een parochiepatroon is. Wat betreft het eerste is daar helemaal niet zo gemakkelijk een antwoord op te geven. De gewoonte om een parochie de naam van een heilige (of zalige) te geven is weliswaar heel oud, maar hoe dit ontstaan is blijft wat onduidelijk. Wel weten we dat bisschop Ambrosius van Milaan in de 4^e eeuw er al over spreekt. Ook is bekend dat vanuit de toenmalige Romeinse belevingswereld, patronage met bescherming te maken heeft. Je had namelijk voorname mensen die minder kansrijke personen onder hun vleugels namen en zo vooruit hielpen op de maatschappelijke ladder.

Tegenwoordig vinden we het moeilijk om zo naar een parochiepatroon te kijken. Vooral omdat – terecht! – weer meer dan wel eens het geval is geweest de persoon van Jezus Christus centraal staat. Het is de door Hem en de Vader gezonden heilige Geest die onze kracht en inspiratie is. Dat maakt het echter nog niet zinloos om ook vandaag de dag een parochie te verbinden met de persoon van een heilige. Als eerste niet, omdat we geloven dat ons leven op aarde zijn voltooiing mag vinden in de goedheid van God. We vieren als kerk onze heiligverklaarde medegelovigen, om daarin bemoedigd te worden. Van de heiligen hebben we de rotsvaste overtuiging dat zij reeds helemaal thuis zijn bij God. Wat hun gegeven is, is ook ons als belofte gedaan! Daar mogen we naar uitzien.

Voorts is het goed om bij de heiligen stil te staan, omdat het levensverhaal van elke heilige weer op een eigen manier laat zien hoe het evangelie actief omarmd en geleefd kan worden. Al die heiligen, al die levensverhalen: ze zijn verschillend, maar evenveel een weerglans van wat leven in het spoor van Jezus betekent. Het maakt duidelijk dat christelijk geloof niet een kwestie is van jezelf in de mal van het “heilig boontje” te laten drukken, maar veeleer een voortdurende zoektocht betekent.

Een zoektocht naar hoe het evangelie in je eigen concrete levensomstandigheden gestalte kan krijgen en je bestaan steeds meer mag omvormen tot een “boek” waaruit omstanders Gods liefde kunnen ontdekken.

Een parochiepatroon is zo bezien een aansporing om op het pad van het christelijk geloof en de naastenliefde te blijven; erop vertrouwend dat deze weg eindigt in de warmte van het leven in God. Bovendien is het levensverhaal van de parochiepatroon een soort leesbril, die ons helpt met meer gemak de boodschap van het evangelie tot ons te nemen. Wat dat betreft hebben we het echt getroffen. Onze nieuwe patroon is niet alleen uit onze eigen omgeving (hij spreekt onze taal), maar ook zo goed als uit onze tijd en bovendien zo veelzijdig gebleken, dat bijna iedereen wel op de een of andere manier door Titus Brandsma wordt aangesproken. Niet om dan bij hem te blijven staan, maar om met hem verder te kijken naar Degene van wie we ons heil verwachten: Jezus Christus onze Heer.

 Pastoor A. Bultsma.