Het nu begonnen nieuwe werkseizoen 2013-2014 zal voor onze geloofs-gemeenschap de geschiedenisboeken ingaan als een memorabel jaar. Als alles loopt zoals het nu is voorzien, zullen we over vier maanden niet meer spreken over de vier parochies, maar over ónze parochie en de vier locaties. Op dat moment zullen de bestuurlijke aangelegenheden door een nieuw bestuur worden behartigd en kunnen we meer energie gaan steken in waar het eigenlijk om gaat. We vormen immers geen parochiegemeenschap om alleen met dakpannen, verwarmingsketels en geluidsinstallaties bezig te zijn. We vormen die geloofsgemeenschap om door onze vieringen, door onze daadwerkelijke aandacht voor de medemens en door ons verlangen steeds meer te leren over ons geloof, God alle eer te brengen die Hem toekomt.

Op zich is natuurlijk al lang helder waarom we bij elkaar horen. Dat is vanwege Jezus Christus, die ons bij ons doopsel heeft opgenomen in zijn Kerk. Hij is bovendien onze grootste inspiratiebron en belangrijkste richtingwijzer. Willen we samen vooruitgaan op de weg van ons geloof en samen meer en meer gaan ontdekken wie we als nieuwe parochie zijn, dan zullen we eerst daarbij moeten stilstaan. Wat dat betreft: geen vooruitgang zonder regelmatige stilstand. Pas als we door ons gebed, door onze vieringen, door onze Bijbellezing, door onze aanbidding regelmatig stilstaan bij om Wie het draait en waarom Hij de spil is om wie ons geloofsleven draait, kunnen we de moed vinden om steeds weer flinke stappen voorwaarts te zetten. Pas als we regelmatig even de tijd nemen om ons af te vragen op welke manier wijzelf een plaatsje hebben in die mooie geschiedenis van God met de mensen, pas dan kunnen we met nog meer overtuiging en meer kracht werken aan het verder vitaliseren van onze geloofsgemeenschappen.