Klaske en Eelco Brandenburg schreven een prachtig verslag van hun onvergetelijke Romereis.
De Dames van onze Bus
De Eerste Dag: Vertrek en bezoek aan Paderborn
Op vrijdag 15 oktober 2004 zijn we vanuit Bolsward met een groep van 15 personen vertrokken. We werden door pastoor van der Wal en wat familieleden om half 6 's morgens uitgezwaaid. Eerst naar Sneek en daarna naar Hoogeveen, één van de 36 opstapplaatsen waar de laatste lege stoelen werden gevuld.
Daarna richting Duitsland, met af en toe een stop want ja je moet wel eens iets kwijt; de lunch was in Halle, vervolgens door naar Paderborn. Hier hadden we de eucharistieviering in de Dom en zagen we alle bussen voor het eerst bij elkaar .In totaal waren we met 18 bussen en daar was 1 dubbeldekker bij.
In de Dom - al hoe groot hij was - we konden niet allemaal zitten en je zag toen gelijk met hoeveel we waren, dit was geweldig: één grote familie die op bedevaart ging, ongeveer 900 mensen. We kwamen 's avonds om 21.00 uur aan in ons hotel in Friedrichroda, deze plaats ligt in het vroegere Oost-Duitsland. Een groot hotel met wel 1000 kamers en we genoten van een heerlijke maaltijd en daarna ging iedereen moe van de eerste dag slapen.
De Tweede Dag: Naar Oostenrijk.
Na het ontbijt gingen we weer met al onze koffers in de bus. We gingen nu via Neurenberg waar we na de maaltijd enige vrije tijd hadden.We hebben hier helaas de eucharistie niet meegemaakt omdat onze bus te laat aankwam. Inmiddels begon het buikgriepvirus heel langzaam de kop op te steken, althans in onze bus 8. In totaal hebben we in onze bus ongeveer 24 zieke mensen in die tien dagen gehad. Tegen de avond gingen we bij Kufstein Oostenrijk binnen: indrukwekkende bergen met uiteraard de eeuwige sneeuw, een machtig gezicht. Het hotel in Maurach was in alle opzichten uitstekend zowel het eten als de accomodatie met daarbij veel sfeer en gezelligheid, ofschoon de andere hotels ook goed waren.
De Derde Dag: Verona
Bij het opstaan eerst veel mist met daarna zelfs sneeuwvlokken. Op weg naar de Brennerpas bleek dat het de vorige dag al aardig gesneeuwd had. Ook hier prachtige uitzichten. In de loop van zondagmiddag kwamen we in Verona aan, een deel van ons bezocht het Colosseum. Wat later liepen we in een lange rij langs de Fiume Adige en over de brug ,waar Rotszwaluwen af en aan vlogen, naar de romaanse San Zeno Maggiore kathedraal. Zeno was een Afrikaan, die in de 4e eeuw aldaar bisschop was. Deze keer was monseigneur Willem Eijk de hoofdcelebrant terwijl vicaris te Velde van Leeuwarden de preek hield. We vervolgden onze weg naar Montecatini Terme (een echte hotelstad, er zijn ruim 200), waar we erg laat aankwamen nl. rond 22.00 uur met als gevolg dat we om 23.15 uur nog zaten te warm eten om daarna gauw onder zeil te gaan. Onze voortreffelijke chauffeur Jan de Haas uit Brabant kreeg in de Italiaanse hotels assistentie van busgenote Maria uit Sneek, zij is namelijk tweetalig opgevoed. Haar vader is Italiaan.
De Vierde Dag: Siena
Op naar de - in verhouding - misschien wel mooiste stad van Itali?: Siena. Velen bezochten eerst de Sint Dominicus basiliek naast het Moeder Teresaplein(tje). Maar gingen daarna ook op de terrassen zitten aan het Piazza (plein) del Campo.De cappucino en de caf? latte (meer melk) smaakten heerlijk. Je moet daarna niet over de prijs zaniken! De nauwe straatjes/steegjes waren uiterst sfeervol ondanks of wellicht dank zij het klimmen. De Dom was overweldigend mooi, alleen al van de buitenkant bekeken omdat er een lange wachtrij was. Het weer was van dezelfde orde. Aan het begin van de avond bereikten we de stad Rome, oppervlakte zo?n 15.000 km? ruim 2.8 miljoen inwoners. In de kerk van de Goddelijke Liefde (ver buiten het centrum), een modern gebouw, werd de H. Eucharistie gevierd. Toen we uit de kerk kwamen was het inmiddels al donker geworden, we hadden nog ca. 80 km voor de boeg naar het hotel te Fiuggi, waar we gelukkig 3 nachten zouden blijven; eindelijk niet steeds de koffers in de bus te hoeven laden.
De Vijfde Dag : Rome
Vanmorgen op weg naar het echte centrum van de Eeuwige Stad kwamen we ca. 70 Bonte Kraaien tegen, hier een standvogel, maar in Nederland inmiddels een zeer zeldzame wintergast geworden. De rondrit in het antieke centrum onder leiding van een Nederlandstalige gids was zeer de moeite, ze vertelde op een smeu?ge manier over de gevechten van de gladiatoren, de baden, enz?. Daarna snel richting het Vaticaan waren we door controlepoortjes met metaaldetectoren moesten alvorens de Sint Pieter te kunnen betreden. De eigenlijke nieuwbouw van de Sint Pieter begon in april 1506 onder paus Julius II; in 1629 werd Bernini tot hoofdarchitect benoemd om het interieur en het plein te scheppen. Grandioos, zo veel moois, je moet er zijn geweest, het een ander vertellen heeft eigenlijk geen zin!! Vele kunstwerken waaronder de Piet? van Michelangelo, die pas 25 jaar wastoen hij in 1499 het vervaardigde. Wat onze God in mensen kan bewerkstelligen!! Onze bisschop deed natuurlijk de homilie, de liturgische kleur was rood, verwijzend naar de marteldood van Petrus die zijn leven gaf voor zijn geloof in Christus. In de namiddag terug naar Fiuggi door het erg drukke en chaotische verkeer, waar meestal het recht van de brutaalste geldt. Overigens door een prachtig landschap met veel fruitbomen en olijven ?n mooi weer. We lieten ons ?s avonds de pasta goed smaken, ze hebben veel verschillende soorten.
De Zesde Dag: De Paus
Dit keer om 5.00 uur uit de veren ( we waren inmiddels al gewend om heel vroeg op te staan, maar dit was het record) wederom naar Vaticaanstad. We arriveerden rond 9.00 uur bij het Sint Pietersplein. Het weer was fantastisch, het zou in de middag naar de 30°C gaan! Na enige tijd waren er rond de 30.000 pelgrims uit diverse delen van de wereld op het Plein verzameld voor de audi?ntie bij paus Johannes Paulus II. Wanneer de speaker de vele groepen aankondigde lieten deze zich luidruchtig roeren en zien! Dit doet je heel goed en terdege beseffen dat onze kerk over de hele wereld verspreid is. De paus sprak heel kort in onze taal de hoop uit dat de bedevaart in het voetspoor van de H. Bonifatius, die 3 keer in Rome is geweest, een verdieping van ons geloof mag betekenen.
De Paus op het scherm
Je kon zien, vooral via de grote videoschermen, dat de paus lichamelijk op is, je kon hem helaas meestal niet meer verstaan. Je voelt medelijden. Zijn geest is echter voortreffelijk. Toch een ontmoeting, met de hele entourage erbij, om nooit te vergeten. In de middag er gelegenheid om b.v. de zogenoemde kerk der Friezen te bezoeken tegenover het Sint Pietersplein, sinds 1989 in gebruik bij de Nederlandse pelgrims. Het begrip Friezen dient ruim te worden opgevat: de bewoners van NW-Europa! De Noormannen hebben de kerk in 1084 verwoest, gelukkig werd hij in de 13e eeuw weer hersteld. In van de vertrekken is er muur met bakstenen opgesteld waaronder stenen uit de Broere- en de St. Martinuskerk van Bolsward. Hier was ook de mogelijkheid het sacrament van de boete te ontvangen.
Bordje van de Kerk van de Friezen
Verder kon je even heerlijk wandelen in de schaduw langs de rivier de Tiber, waar een Grote Gele Kwikstaart en een prachtige Geelpootmeeuw, naaste familie van onze Zilvermeeuw (Sulverkob) iets van hun gading zochten. Teneinde de inwendige mens te versterken kocht menigeen een panino (klein broodje) met b.v. kaas, ham of tomaat om dit wat later staande buiten de verorberen. Want in een cafetaria gaan zitten is in de naaste omgeving van de Sint Pieter erg duur.
Sint Paulus buiten de Muren
Om 18.00 uur was de viering van de eucharistie in de basiliek van Sint Paulus buiten de muren gelegen dus buiten het centrum van Rome. In het jaar 324 had keizer Constantijn, eindelijk een regeerder die goed voor het christenen was, een kerk op de plek van het graf van de apostel Paulus gebouwd. De huidige kerk is na de St. Pieter de grootste van Rome. In de tuin een twintig Italiaanse Mussen, een mengvorm tussen onze Huismus en de Spaanse Mus. Het interieur is geweldig: een zuivere basiliek. De preek werd gedaan door vicaris L. van Ulden van Sneek, tijdens de dienst kwamen nog pelgrims binnen. Oorzaak het hierboven al ge(r)noemde verkeer.
De Zevende Dag: Assisië
Het verblijf in Fiuggi zat er weer op: met andere woorden de koffers inpakken eninladen en op weg naar Assisi?. Intussen werden er steeds meer mensen ziek.Door een prachtig landschap kwamen we bij de kerk van Maria der Engelen in het dal van de stad van de H. Franciscus aan. De kerk, waarvan de bouw in 1569 begon, is immens om de grote stroom bedevaartsgangers te kunnen herbergen.Middenin de basiliek staat een klein sober kapelletje de Porziuncola van de Capella del Transito alwaar Franciscus op 4 okober 1226 is gestorven. De viering van de H. Mis vond plaats onder leiding van pastoor L. van Ulden van de parochie Sneek omdat nu de bisschop ? zoek ? was, een dag eerder waren de mijter en de staf er niet. Voor de heer van Ulden natuurlijk een bijzondere dag aangezien hij Franciscaan is. Het heeft zo moeten zijn, van toeval geen sprake.Velen brachten snel nog even een bezoek aan het net genoemde kapelletje, want dat mag je gewoon niet missen. Daarna was er ruimschoots gelegenheid om de bovenstad te bewonderen o.a. de St. Franciscusbasiliek (onder-en bovenkerk) De ongelooflijk mooie schilderijen van Giotto en zijn leerlingen beelden het leven van St. Franciscus uit. Natuurlijk ook afdalen naar de crypte die in 1824 werd uitgehouwen, in de centrale zuil omringd door een smeedijzeren hek ligt het lichaam van de Sint Frans onder een stenen deksel: het maant tot stilte en gebed, wat we dan ook automatisch deden. Er heerst hier ontegenzeglijk een sfeer van heiligheid. Naast de crypte vier nissen met de overblijfselen van zijn trouwste broeders: Rufinus, Angelus, Masse?s en Leo. De uitzichten op geweldige natuur van onze Schepper en de dito gebouwen doen je ontspannen. In Rome was het immers erg druk/massaal. Daarna vertrokken we naar Montecatini met in de namiddag - zoals bijna iedere dag - het bidden van de rozenkrans. ?s Avonds na het eten gingen veel bedevaartgangers de stad in, gezellig druk je kon er om 22.00 uur nog in overhemd wandelen.
De Achtste Dag: Bologna
Op weg naar Bologna, de stad met de oudste universiteit van Europa uit de 12e eeuw. Onderweg ging, evenals iedere morgen, Peter de Boer ons op serene wijze voor in gebed en overpeinzing vaak met de biografie van de H. Bonifatius. De eucharistieviering was in de basiliek San Petronio gelegen aan het plein Maggiore. Bij de start van de bouw in 1392 was het de bedoeling dat deze kerk groter zou worden dan de St. Pieter. De plannen werden echter tegengehouden door de toenmalige paus. Pastoor Stiekema van o.a. Klazienaveen (voorheen van Blauwhuis) hield de preek. Hij las trouwens bjj alle vieringen samen met pastoraal werkster en perschef mevrouw Boukema de misintenties voor. Je beseft dan dat het leed vaak heel dicht bij is, dit doet je wel wat. In onze bus circuleerde ?s morgens een schrift waarin we deze intenties konden vermelden. De St. Franciscuskerk vlakbij de halte van de toeristenbussen was eveneens de moeite waard, het interieur straalde veel rust uit. Jammergenoeg weer richting Oostenrijk, langs de weg tussen Modena en Mantova, (de uitlopers van de Povlakte) wel zo?n 22 Grote Zilverreigers geteld. In het eerder geroemde hotel te Maurach, Rotspitz genaamd wederom lekker gegeten en geslapen, hoewel o.a. de bisschop ziek werd.
De Negende Dag "Bayreuth"
De bedoeling was om in de Duitse stad Bayreuth de Mis te vieren. Echter vanwegelogistieke problemen en niet te vergeten de alsmaar uitdijende ziekenboeg werd besloten meteen door te rijden naar het lunchadres in een gehuchtje boven op een heuvel in het Neurenbergerland. Daarna richting de voormalige DDR voor het avondeten en overnachting.
De Tiende Dag: Fulda en Thuiskomst
In het donker met op de achtergrond een mooie dieprode gloed vertrokken de 18bussen naar Fulda. Een must uiteraard vanwege het graf van de H. Bonifatiusin de kathedraal. Deze kerk is tussen 1704 en 1712 op de fundamenten van de Ratgerbasiliek uit de 9e eeuw in barokke stijl gebouwd. Na een uitgebreide restauratie heeft het gebouw zowel van binnen als van buiten weer de oorspronkelijke glans terug. Het interieur is schitterend. We werden welkom geheten door een vertegenwoordiger van monseigneur Algermissen, de bisschop van Fulda. Helaas moest een aantal van ons in de zijpaden staan, het was er overvol want ook de eigen parochianen waren van de partij. De vaste gezangen waren in het Latijn alsook het eucharistisch gebed. Speciale Bonifatius (brenger van het Goede) liederen werden in het Nederlands gezongen. Ook in eerdere vieringen gedurende deze reis waren die al ten gehore gebracht. Aan het slot gaf onze bisschop ons de zegen met een reliek van St. Bonifatius die in een houder was geplaatst. Velen brachten wat later een bezoek aan zijn graf. Na de H. Mis werd op het grote voorplein van de Dom in de stralende zon een reusachtige groepsfoto gemaakt. Rond 16.00 zaten we aan tafel in Halle evenals op de heenreis. Om ongeveer 21.15 uur kwamen we in Bolsward aan, waar pastoor van der Wal en familieleden ons al opwachtten.
In totaal hebben we ruim 5.120 km gereden.We waren allen zonder uitzondering zeer vermoeid, en sommigen ook nog niet geheel hersteld van het virus. Het kostte een aantal dagen op weer helemaal op verhaal te komen. Echter de ongemakken zijn nu al lang vergeten maar de indrukwekkende, grandioze reis staat voor altijd in het geheugen gegrift. Niet in de laatste plaats door de grote saamhorigheid en gezelligheid in onze bus 8 met o.a. deelnemers uit Sneek, Heeg, Blauwhuis, Workum en Bolsward. Ook onze kinderen vonden het prachtig en hebben er in menig opzicht veel van opgestoken.
Eelco, Klaske, Elmer en Suzette Brandenburg.
