Als ik dit stukje schrijf is Sinterklaas dit weekend net aangekomen. De kinderen van de Ludgerusschool in Workum waren dan ook heel, heel druk,maandag. Ik was in groep 1, 2 en 3. Vol van de verwikkelingen rond de staf van Sinterklaas, en al even vol van verwachting waren ze. Zou het allemaal wel goed komen in het Grote Pietenhuis? Wanneer zouden ze hun schoentje mogen zetten? Hoeveel nachtjes slapen nog tot 5 december? En wat duurt het wachten dan toch lang!....

In de kerk hebben we in december ook drukte genoeg. Sinterklaas valt wel wat mee, maar Kerst heeft heel wat voeten in de aarde. Voorbereidingstijd. Praktisch, met koren, bloemversierders, kerkschoonmakers, iedereen die bij het maken van boekjes betrokken is, enzovoorts. Thuis gebeuren er andere dingen, maar we zijn er niet minder ijverig mee bezig: kaartjes schrijven, kerstboom versieren, boodschappen doen, en zo verder.

Nu is Advent ooit, van den beginne, bedoeld om voorbereidingstijd te zijn voor onze geloofsgemeenschap, en in ons eigen hart. Tijd om ons bewustzijn te scherpen voor ons verlangen. Tijd om ons te richten naar de komst van de Heer, het Licht der wereld, dat onze duisternis verlichten wil. De grote kunst van Advent is, om die stille aandacht om te hunkeren en te verwachten, om die te bewaren bij alle “uitwendige” drukte, herrie en gedoe.

In de Advent worden we daarbij geholpen. Als we naar de kerk gaan treffen we er een versoberd vieren aan, pas op de plaats en zelfs een stapje terug ten opzichte van anders, omwille van het grote feest. Buiten helpt ons de duisternis – het wordt vroeg donker, en dat nodigt uit om naar binnen te gaan, letterlijk en figuurlijk.

Maar al die andere tijden van het jaar hebben we diezelfde kunst nodig om als christen te blijven leven en groeien. De meeste dagen hebben allerlei uitwendige drukte, herrie en gedoe, en het is altijd een hele kunst om toch koers te houden, toch de aandacht te bewaren voor waar het werkelijk om draait.

Deze Adventstijd mogen we gebruiken om ons bewust te worden van ons verlangen naar het Licht, in alle duisternis en verwarring die we zoal tegenkomen. En als het dan strakjes weer “gewoon” wordt, laten we dan proberen om de grote kunst van Advent te blijven beoefenen: voldoende aandacht bewaren om bij allerlei drukte koers en balans te blijven houden op weg naar het Koninkrijk.