Vrijdagavond 14 november was het dan zover, de KVG vierde haar 95-jarig bestaan. De tafels waren versierd met nieuw gemaakte kleedjes en zelf gemaakte bloemstukjes en de dames werden ontvangen met koffie/thee en een stukje oranjekoek. Er werd gezellig gekeuveld tot voorzitter Clara Bakker de avond opende met een kleine toespraak waarbij ze stil stond bij de mensen van voorbij en de drie oudste leden in het zonnetje zette. Deze kregen een bloemetje mee naar huis.

 Daarna kondigde zij het optreden aan van Mark en Tjark, een vader en zoon uit Groningen, die optraden met het programma “zingen bij de afwas”. Als decor diende een aanrechtblokje uit de zeventiger jaren met daarbij allerlei artikelen uit die tijd, veelal in oranje kleuren. Ook een oude radio ontbrak niet. Een potpourri van liedjes uit die tijd, aan elkaar gepraat door Mark, bracht al gauw een gezellige sfeer. Mark wist de zaal er goed bij te betrekken en na het lied “de klok van Arnemuiden” waarbij de hele zaal mee “bim-bamde” kon de stemming niet meer stuk.

In de pauze was er tijd voor een hapje en een drankje en daarna volgde het tweede deel van de voorstelling.

Vader Tjark, die volgens zijn zoon ook niet veel kon, zat een groot deel van de avond op een stoel het gedoe van zijn zoon te bekijken en soms mocht hij ook even optreden. Vermakelijk was de laconieke manier waarop hij erbij zat en de wat slome vader uitbeeldde. Ook erg leuk was het zogenaamde songfestivallied, waarbij vader en zoon een uiterst simpele choreografie lieten zien, wat veel hilariteit onder het publiek gaf.

Bij het laatste nummer van de avond wist Mark zelfs iedereen op de been te krijgen in een polonaise, die door de hele zaal slingerde. Een leuk besluit van een gezellige avond.
Clara Bakker bedankte hen met een flesje Beerenburg en daarna werden de corsages uitgedeeld, die de bestuursleden zelf gemaakt hadden en die de verbondenheid van het bestuur met de leden moesten uitbeelden. Aan de corsage een hartje en een kaartje met de tekst: “het bestuur draagt u een warm hart toe”. Er was nog tijd voor een drankje en daarna wenste Clara iedereen wel thuis.